ﺭﻭﺯﯼ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﮐﺸﺘﺰﺍﺭﯼ ﺍﺯ ﮔﻨﺪﻡ
ﺍﯾﺴﺘﺎﺩه بودم؛ ﺧﻮﺷﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﺍﺯ ﮔﻨﺪﻡ ﮐﻪ ﺍﺯ
ﺭﻭﯼ ﺗﮑﺒﺮ ﺳﺮ ﺑﺮﺍﻓﺮﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺧﻮﺷﻪ ﻫﺎﯼ
ﺩﯾﮕﺮﯼ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﺗﻮﺍﺿﻊ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺯﯾﺮ ﺁﻭﺭﺩﻩ
ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﻧﻈﺮﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﺧﻮﺩ ﺟﻠﺐ کرﺩﻧﺪ ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻟﻤﺲ کرﺩﻡ، ﺑﺴﯿﺎﺭ
ﺗﻌﺠﺐ ﻧﻤﻮﺩﻡ ﺧﻮﺷﻪ ﻫﺎﯼ ﺳﺮ ﺑﺮﺍﻓﺮﺍﺷﺘﻪ
ﺭﺍﺧﺎﻟﯽ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﻪ ﻭ ﺧﻮﺷﻪ ﻫﺎﯼ ﺳﺮﺑﻪ ﺯﯾﺮ ﺭﺍ
ﭘﺮ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﻪ ﻫﺎﯼ ﮔﻨﺪﻡ ﯾﺎﻓﺘﻢ.
ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺘﻢ:
ﺩﺭ ﮐﺸﺘﺰﺍﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻧﯿﺰ ﭼﻪ ﺑﺴﯿﺎﺭﻧﺪ
ﺳﺮﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺎﻻ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ، ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺧﺎﻟﯽ ﺍﻧﺪ...
لقمان حکیم
با جوهره‌ی خونِ خود این بار نوشتم
عشق در مقصدِ رَگ های تو جریان دارد...
علیرضا کبیری
من هیچ وقت جنگجوی خوبی نبودم!
فرمانده،
هر بار که دستور شلیک می داد،
من به آخرین نامه ی سرباز دشمن فکر میکردم:
"همسر عزیزم
به دخترمان بگو
پدرت به زودی باز خواهد گشت..."
حامد عسکری
این قافلهٔ عمر عجب می‌گذرد!
دریاب دمی که با طرب می‌گذرد
ساقی، غم فردای حریفان چه خوری
پیش آر پیاله را، که شب می‌گذرد
خیام
به غیر مِهر مخواه از سرشت ویژه‌ی خویش
از آفتاب به جز آفتاب وام مکن
حسین منزوی
عذاب و درد و غم است و سکوت و سنگینی
شب است و شاهد و شمع و شراب، میبینی؟!
وحید نجفی
سایه ها
عاشق ترند...
من
روبروی تو می ایستم
سایه ام
به پای تو می افتد...
احسان پرسا
هر آن که جانب اهل خدا نگه دارد
خداش در همه حال از بلا نگه دارد
حافظ
یَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ مَا یَأْتِیهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلا کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ﴿۳۰﴾
افسوس که هر کسی را به سوی تو فرستادم
تا به تو بگویم دوستت دارم و راهی پیش پایت بگذارم
او را به سخره گرفتی...
قرآن کریم - سوره یس/ آیه ۳۰
همه دردم همه داغم همه عشقم همه سوزم
همه در هم گذرد هر مه و سال و شب و روزم
وصل و هجرم شده یکسان همه از دولت عشقت
چه بخندم چه بگریم چه بسازم چه بسوزم
گفتنی نیست که گویم ز فراقت به چه حالم
حیف و صد حیف که دور از تو ندانی به چه روزم
دست و پایم طپش دل همه از کار فکنده
چشم بر جلوه‌ی دیدار نیفتاده هنوزم
غصه‌ی بی‌غمیم داغ کند ور نه بگویم
داغ بی‌دردیم از پا فکند ور نه بسوزم
رضی‌ام، جمله‌ی آفاق فروزان ز چراغم
همچو مه، چشم به دَرویزه‌ی خورشید ندوزم
رضی الدین آرتیمانی
