- سه شنبه ۸ مرداد ۹۸
- ۱۸:۰۰
اللَّهُ الَّذِی یُرْسِلُ الرِّیَاحَ فَتُثِیرُ سَحَابًا فَیَبْسُطُهُ فِی السَّمَاءِ کَیْفَ یَشَاءُ وَیَجْعَلُهُ کِسَفًا فَتَرَى الْوَدْقَ یَخْرُجُ مِنْ خِلَالِهِ فَإِذَا أَصَابَ بِهِ مَنْ یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ إِذَا هُمْ یَسْتَبْشِرُونَ﴿۴۸﴾
وَإِنْ کَانُوا مِنْ قَبْلِ أَنْ یُنَزَّلَ عَلَیْهِمْ مِنْ قَبْلِهِ لَمُبْلِسِین﴿۴۹﴾
مرا به یاد می‌آوری؟
من همانم که بادها را می‌فرستم
تا ابرها را در آسمان پهن کنند
و ابرها را پاره پاره به هم فشرده می‌کنم
تا قطره‌های باران از خلال آن‌ها بیرون آید
و به خواست من به تو اصابت کند
تا تو فقط لبخند بزنی
و این در حالی بود که پیش از فرو افتادن آن قطره باران
نا امیدی تو را پوشانده بود.
قرآن کریم - سوره روم/ آیات ۴۸ و ۴۹
